مرحوم والد ما (حضرت آیت الله العظمی میر علی احمد حجت) رحمة الله علیه می گفت ما باید برای چند مطلب خدا را هر روز شکر کنیم:

۱. خدا را شاکر باشیم که ما را هست کرد؛ خدا می توانست ما را نیافریند، بسیار آدم ها آفریده نشدند، نطفه هایی که بر اثر احتلام از بین رفتند یا در رحم سقط شدند یا اصلا منعقد نشدند. پس خدا به ما نعمت داد و ما را هست کرد.
۲. خدا را شاکر باشیم که ما را انسان آفرید؛ می شد آن موادی که این نطفه از آن منعقد شده در صلب حیوانی برود و آن نطفه از آن مواد درست شود و ما به صورت حیوان به دنیا بیاییم.
۳. خدا را شاکر باشیم که ما را سالم آفرید.
۴. خدا را شاکر باشیم که ما را مسلمان آفرید.
۵. خدا را شاکر باشیم که ما را شیعه آفرید.
۶. خدا را شاکر باشیم که ما را شیعه ۱۲ امامی آفرید.

این ها همه شکر دارد، هر کدام این ها را اگر فکر کنید یک دنیا مطلب در آن خوابیده؛ مقام انسان، مقام مسلمان، مقام شیعه اثناعشری، پیروی از اهل البیت علیهم السلام و… این ها را نمی شود با افکار ساده و نزدیک بین سنجید!