پنجم جمادی الاول ولادت با سعادت حضرت زینب کبری سلام الله علیهادلو ۲۴, ۱۳۹۴

ولادت با سعادت عقیله بنی هاشم حضرت زینب کبری سلام الله علیها را به ساحت مقدس حضرت مهدی موعود ارواحنافداه و مسلمانان جهان تبریک و تهنیت عرض می نماییم.

حضرت زینب کبرى(علیها السلام) سومین فرزند حضرت زهرا(علیها السلام) است که در پنجم جمادى الاولى سال پنجم یا ششم هجرى قمرى در مدینه منوره متولد شد.
کنیه حضرت ام کلثوم، ام عبداللّه و ام الحسن است ولى کنیه خاص ایشان ام المصائب، ام الرزایا و ام النوائب مى باشد. القاب آن مخدره بسیار است که از جمله آن عقیله بنى هاشم، عقیله الطالبین، صدیقه صغرى (اشاره به مادرش که صدیقه کبرى است و پدرش که صدیق اکبر است)، عصمت صغرى، ولیه اللّه، الراضیه بالقدر و القضاء، صابره البلوى من غیر جزع و لا شکوى، امینه اللّه، عالمه غیر معلمه، فهمه غیر مفهَّمه، محبوبه المصطفى(صلى الله علیه وآله) و…مى باشد
زمان ولادت آن حضرت پیامبر(صلى الله علیه وآله) در سفر بود. امیرالمؤمنین(علیه السلام) براى نامگذارى این مولود فرمود: «بر پیامبر(صلى الله علیه وآله) سبقت نمى گیریم». زمانیکه پیامبر(صلى الله علیه وآله) تشریف آوردند، جبرئیل نازل شد و عرض کرد: خداوند سلام مى رساند و مى فرماید: «این دختر را زینب نام گذار، چه اینکه این نام را در لوح محفوظ نوشته ایم».
پیامبر(صلى الله علیه وآله) زینب(علیها السلام) را بوسید و فرمود: «وصیت مى کنم به حاضرین و غائبین که این دختر را به خاطر من پاس بدارید، که همانا به خدیجه کبرى مانند است».
سکینه و وقار آن حضرت را به خدیجه کبرى(علیها السلام) و عصمت و حیائش را به فاطمه زهراء(علیها السلام) و فصاحت و بلاغتش را به على مرتضى(علیه السلام) و حلم و بردباریش را به حسن مجتبى(علیه السلام) و شجاعت و قوت قلبش را به حضرت سیدالشهداء(علیه السلام) همانند نموده اند.(۱)
ــــــــــــــــــــــــــــــــــ
۱-تقویم شیعه، صفحه ۱۲۰٫

حدیث روز
امام صادق علیه السلام فرمودند:
لا يَزالُ الدُّعاءُ مَحجوبا حَتّى يُصَلّى عَلى مُحَمَّدٍ و عَلى آلِ مُحَمَّدٍ
دعا پيوسته در حجاب است تا آن گاه كه بر محمّد و بر خاندان محمّد صلوات فرستاده شود
الكافي : 2/491/1 .
در محضر فقیه

مرحوم والد ما (حضرت آیت الله العظمی میر علی احمد حجت) رحمة الله علیه می گفت ما باید برای چند مطلب خدا را هر روز شکر کنیم:

۱. خدا را شاکر باشیم که ما را هست کرد؛ خدا می توانست ما را نیافریند، بسیار آدم ها آفریده نشدند، نطفه هایی که بر اثر احتلام از بین رفتند یا در رحم سقط شدند یا اصلا منعقد نشدند. پس خدا به ما نعمت داد و ما را هست کرد.
۲. خدا را شاکر باشیم که ما را انسان آفرید؛ می شد آن موادی که این نطفه از آن منعقد شده در صلب حیوانی برود و آن نطفه از آن مواد درست شود و ما به صورت حیوان به دنیا بیاییم.
۳. خدا را شاکر باشیم که ما را سالم آفرید.
۴. خدا را شاکر باشیم که ما را مسلمان آفرید.
۵. خدا را شاکر باشیم که ما را شیعه آفرید.
۶. خدا را شاکر باشیم که ما را شیعه ۱۲ امامی آفرید.

این ها همه شکر دارد، هر کدام این ها را اگر فکر کنید یک دنیا مطلب در آن خوابیده؛ مقام انسان، مقام مسلمان، مقام شیعه اثناعشری، پیروی از اهل البیت علیهم السلام و… این ها را نمی شود با افکار ساده و نزدیک بین سنجید!

— فقیه اهل البیت ایت الله سید محسن حجت دام ظله
دروس خارج فقه - فقه القضاء

فقه القضاء – جلسه پانزدهم

فقه القضاء (خارج فقه) فقیه اهل البیت آیت الله سید محسن حجت (دام ظله) جلسه پانزدهم حوزه علمیه حضرت آیت الله العظمی حجت (ره) ۱۸/۴/۱۳۹۸  

دروس تفسیر - آیات الاحکام

تفسیر آیات الاحکام – جلسه سوم

تفسیر (آیات الاحکام) فقیه اهل البیت آیت الله سید محسن حجت (دام ظله) جلسه سوم حوزه علمیه حضرت آیت الله العظمی حجت (ره) ۱۳۹۸