• صفحه اصلی
• مجموعه آثار
• اشعار
• عرض نیاز به پیشگاه خالق بی نیاز

رسید آخر ماه صیام ماه خدا
گذشت ماه قیام و نماز ماه دعا

چه روزها و چه شبهای پر زعشق گذشت
چه ماه ، ماه خدا ماه ، ماه عشق گذشت

منادی ملکوتی که با ندای عشق
به بار یافتگان میزدی صلای عشق

ندای گوش نوازش دگر نمی آید
صدای سوز و گدازش دگر نمی آید

بگوش جان بشنیدم صدای جانان را
ندای دعوت پروردگار رحمان را

که ای تو گمشده در وادی گناه بیا
مکش خجالت از این حالت تباه بیا

بیا که باب بروی تو باز و در بان نیست
بیا که رحمت و جود مرا پایان نیست

فسوس و حیف که گوش دلم شنید ولی
نرفت پای دلم سوی رحمت ازلی

گناه و معصیتم مانع صعودم شد
عمل نبود دلم غرق در هبوطم شد

ولی در این شب آخر که باز می شنوم
ندای یار بگوش نیاز می شنوم

که با ملاطفت و رحمت خدائی خویش
ز لطف بار دهد بنده فراری خویش

اگر چه بال و پرم سوخته ز آتش شرم
ولی به عشق کنم قلب سخت خود را نرم

دو دست خویش بسویش کنم زبهر نیاز
ز عمق جان بکشم آه پر ز سوز و گداز

که ای کریم منم بنده فراری تو
منم همانکه طلب دارم از تو یاری تو

به عید فطر که امشب شب همان عید است
دلم برای عطای تو پر ز امید است

اگر چه غیر معاصی دگر ندارم هیچ
عبادتی و دعای سحر ندارم هیچ

ولی به لطف و عطای تو دلخوشم یارب
ز جام جود و سخای تو مدهشم یارب

مران ز مهر تو این بنده فراری را
بده پناه تو این روسیاه جانی را

بدرب خانه ی نامردمان مکن محتاج
که گر تو سنگ دهی به که دیگرانم تاج

به حق احمد و آلش زلطف کن نظری
که تا نجات بیابم زجهل و بی خبری

بکن تو عاقبتم را بخیر ختم و تمام
به روز حشر شفیعم نما امام انام

ز دست ساقی کوثر رسان شراب طهور
همان شراب که نوشنده را کند مخمور

گذشت عمر نفهمیدم از جهالت خویش
بحق فاطمه بگذر زجرم این درویش

اگر چه نیست مرا هیچ در بساط ولی
حسن شفیع منست و حسین سبط نبی

خوشا به حال تو حجت اگر خدای کریم
به عید فطر کند شامل تو لطف عمیم