• صفحه اصلی
• اخبار
• مراسم عزاداری اربعین حسینی(ع) در تکایا و مساجد کابل

در اربعین شهادت سید و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام و یاران با وفای ایشان، مساجد و تکایای شهر کابل امروز(دوشنبه) یکپارچه احساس و شور و شعور حسینی بود.

به گزارش خبرگزاری آوا، تکیه خانه عمومی چنداول شهر کابل به مناسبت اربعین حسینی، امروز شاهد حضور گسترده‌ی عاشقان و محبان خاندان عصمت و طهارت بود.
حضرت آیت الله سید محسن حجت کابلی در جمع صد ها تن از عزاداران، ضمن عرض تسلیت اربعین حسینی به تبیین ابعاد نورانی نهضت تاریخ ساز امام حسین(ع) و روشنگری‌های درس آموز کاروان اسرای کربلا پرداخت و با طرح یک بحث اعتقادی گفت: یکی از اثرات اعتقاد به معاد، ایجاد رابطه بنده با خدا است.
او گفت: انسان معتقد به معاد، همواره ورد زبانش این است که ما از او هستیم و به سوی او بازگشت خواهیم کرد و نیز نقطه آغاز و انجام را خدا می داند.
به گفته این عالم دنیی، انسان معتقد به زندگی پس از مرگ، براین باور است که دنیا محل زندگی دائمی انسان نیست و او مسافر است که باید یک وقت از این سرا رخت بر بندد.
به گفته حجت، اعتقاد داشتن به زندگی پس از مرگ نیز سبب می شود که انسان دو نوع رابطه با خداوند(ج) برقرار نماید؛ یکی رابطه معرفتی و دیگر رابطه عملی.
وی در توضیح مطلب فوق افزود: خداوند در قرآن کریم برای اثبات توحید اول خود و بعد عالمان را شاهد قرار می دهد.
به گفته وی، دلیل اینکه خداوند(ج) در شهادت به توحید علما را قرین خود قرار داده و مقام او را بالا برده است، بالا بودن معرفت او نسبت به خدا است.
آیت الله حجت تاکید کرد: هر کسی که معرفتش به خداوند بیشتر باشد، بیشتر به واقعیت ها دست پیدا می کند.
او با اشاره به داستان حضرت موسی و فرعون گفت: وقتی عصای موسی(ع) تبدیل به اژده ها شد، ساحران فرعون همه به موسی ایمان آوردند؛ زیرا آنها معرفت پیدا کردند که این کار بشر نیست.
به گفته او، اگر ساحران فرعون ایمان نمی آوردند دستگاه فرعون حضرت موسی را یک ساحر تمام عیار معرفی می کرد و معجزه او را به باد مسخره می گرفتند؛ اما معرفت آنان به معجزه موسی فرعون را شکست داد.
به گفته حجت، آنچه مهم است رابطه ی عملی انسان با خداست که رابطه معرفتی مقدمه‌ آن است.
به باور وی، عرفان عملی آنطور که در مکتب اسلام تعریف شده است، می تواند افق زندگی انسان را روشن و در نتیجه محرم راز های خداوند گردد.
او گفت: اگر چه سیر، سلوک و عرفان در ادیان و مذاهب دیگر نیز وجود دارد؛ اما انسان را به خدا نمی رساند؛ زیرا به طور مثال اگر راهبان مسیحی ادعا می کنند که خدا یکی است و درعین حال سه تا می دانند، این عرفان نیست، بلکه یک علم غلط است.
او در ادامه سخنانش تاکید کرد که انسان بعد از شناخت، در مرحله عمل نیز باید کارهای را انجام دهد تا به واسطه آن معرفت دریچه از نور به روی او باز شود و به مرحله عبودیت دست پیدا کند .
وی در پایان گفت: اولین گامی که انسان در عمل بر می‌دارد توبه است، زیرا پس از معرفت انسان به اشتباهات خود پی می‌برد و فریادش به العفو بلند می شود.
وی تاکید کرد: اگر انسان بخواهد به معرفت عملی دست پیدا کند، باید در توبه و بازگشت به سوی خدا مصر باشد و در اظهار پشیمانی مداومت ورزد.