باسمه تعالی علیکم السلام و رحمة الله و برکاته 1- بر فرض که جواب منحصر به همین مطلبی باشد که نگاشته اید هیچ گونه اشکالی وارد نمی شود چون آنچه علت برتری شده اطاعت بی چون چرای این بزرگواران از ذات اقدس الهی است و چون خداوند میدانسته که این بزرگواران مطیع مطلق اند به انها نسبت به دیگران برتری عنایت کرده است و علم خداوند در این زمینه هیچ علیتی ندارد واگر علم خداوند را علت بدانید جبر لازم می آید نه فقط در این جا بلکه در همه موارد چنانچه گفته شده : من می خورم هرکه جو من اهل بود می خوردن من به نزد او سهل بود می خوردن من حق ز ازل می دانست گر می نخورم علم خدا جهل بود و جواب همانست که عرض شد چون علم خداوند متعال مانع اختیار نمی شود و در بحث مورد نظر هم ذوات مقدسه معصومین علیهم السلام اختیار مطلق دارند که مثلا اطاعت نکنند ولی اطاعت می کنند و خداوند هم میداند که آنها از اختیار خود استفاده درست می نمایند . 2- مراد از آزمون در عالم قبل از خلقت شاید این باشد که خداوند متعال تمام آنچه را که از مصایب و گرفتاریها و مشکلات و ضرب و شتم و قتل و غیره در راه خدا به آنان وارد می شود همه را برای آن بزرگواران نمایش میدهد و بعد آنان را در آمدن به این دنیا یا نیامدن مخیر می گذارد و چون آنها پذیرفتند که همه آن مشکلات را در راه خدا تحمل کنند و مصایب را بجان بخرند خداوند متعال به آنان برتری عنایت فرمود . در بعضی از زیارات حضرت زهراء سلام الله علیها آمده است که : یا ممتحنة امتحنک الله الذی خلقک قبل ان یخلقک فوجدک لما امتحنک صابرة " ای کسی که خداوند متعال قبل از آنکه ترا بیافریند امتحان کرد و ترا برای آنچه امتحان کرده بود صبور و مقاوم دید " . و چون کلمه (صابره) در زیارت آمده است مسلم است که خداوند متعال آنچه را که باید آنحضرت در دنیا ببیند از مصایب و گرفتاری ها به او نشان داد و او پذیرفت که برای آنچه خدا می خواهد تسلیم باشد و همه آن مصایب را در راه خداوند تحمل نماید . بنا براین می تواند یکی از علل برتری باشد . اما اینکه بعضی توانسته به مقامات عالیه برسند و بعضی نرسند این در گرو عمل کرد است خداوند متعال می فرماید : کل نفس بما کسبت رهینة " هرکسی در گرو اعمال خویش است " در همین دنیا می بینید دو نفر با هم به مدرسه می روند اما یکی هیچ نمی شود و آندیگری دانشمندی بزرگ می گردد . موفق باشید