• صفحه اصلی
• مناسبت ها
• عید مبعث مبارکباد

عید سعید مبعث رسول رحمت و خوبی ها، حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه وآله را به محضر مبارک حضرت بقیه الله الأعظم مهدی موعود عجل الله تعالی فرجه الشریف و مسلمانان جهان تبریک عرض می نماییم.

در بیست و هفتم رجب ، در چهل سالگى، در کوه حِراء عصاره موجودات و سید کائنات به رسالت مبعوث گردید.
جبرئیل نازل شد و عرض کرد: إِقْرَأ بِاسْمِ رَبِّک الَّذى خَلَقَ * خَلَقَ الْإِنْسانَ مِن عَلَق * تا پنج آیه، سپس وحى الهى را رساند. در حالى که انوار جلالت حضرت را احاطه کرده بود، از کوه حراء فرود آمد، وقتى به منزل رسید، خانه منور شد، خدیجه(علیها السلام) پرسید: یا محمّد این چه نوریست که تو را احاطه کرده است؟ حضرت فرمود: نور نبوّت است بگو لا إِلهَ إِلّا اللّه مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللّه، خدیجه(علیها السلام) گفت و به پیامبر(صلى الله علیه وآله) ایمان آورد. سپس پیامبر(صلى الله علیه وآله)فرمود: در خود احساس سرما مى کنم، جامه اى بر من بپوشان. حضرت جامه را پوشید و خوابید. از جانب حق تعالى ندا رسید یا أَیُّها الْمُدَثِّرُ * قُمْ فَاَنْذِرْ* وَ رَبَکَّ فَکَّبِرْ، « اى جامه بر سر کشیده، برخیز و مردم را از عذاب الهى بترسان و پروردگارت را بزرگ شمار».
به اتفاق فریقین، اولین اجابت کننده از مردان امیرالمؤمنین علىّ بن ابى طالب است که در سن ده یا دوازده ساگى ایمان آورد.
پیامبر اسلام در مدت سه سال به صورت مخفیانه مردم را به خداپرستى دعوت کرد، در این مدت افراد معدودى ایمان آوردند. پیامبر(صلى الله علیه وآله) پس از گذشت سه سال دعوت مخفیانه مجلسى تشکیل داد و از بزرگان خویشان و قبیله خود دعوت به عمل آورد، در آن مجلس خطبه اى خواند و رسالت خویش را اظهار نمود. حضّار سر به زیر انداخته و سکوت کردند. امیرالمؤمنین از سکوت حضار غمگین شد و با حالت غضب از جاى برخاست و عرض کرد یا رسول الله من پشتیبان شما خواهم بود و تا آخرین نفس شما را یارى خواهم نمود. افراد مجلس در حالى که استهزاء مى کردند، متفرق شدند. خداوند فرمود: فاصْدَعْ بِما تُؤمَرْ وَ أعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِکینَ إِنّا کَفَیناکَ الْمُسْتَهْزِئینَ، «آشکارا مأموریتت را بیانت کن و از مشرکان اعراض نما، ما شر استهزاء کنندگان را از تو دفع خواهیم کرد».
حضرت در بازار به زبان فصیح مى فرمود: اى مردم قُولُوا لا إِلهَ إِلّا للّهِ تُفْلِحُوا « بگویید این کلمه را تا رستگار شوید». ابولهب عموى پیامبر عقب حضرت مى رفت و مى گفت مردم سخن او را نشنوید او دروغگو است. سنگ بر پیامبر مى انداخت، حتى حضرت را مجروح کرد. اکثر بزرگان عرب با ابولهب متفق بودند.
پیامبر(صلى الله علیه وآله) را بسیار اذیت و آزار رساندند ولى ایشان استقامت نمود، چنانچه حضرت فرموده: ما أوذِىَ نَبّىٌ مِثْلَ ما اُوذیتُ پیامبرى مثل من از امت این اندازه اذیت ندیده.(۱)